1.1 အသက်ရှူလမ်းကြောင်းဆိုင်ရာ ကူးစက်ရောဂါကူးစက်ခြင်း၏ လက္ခဏာများအသက်ရှူလမ်းကြောင်းဆိုင်ရာ ကူးစက်ရောဂါများသည် လည်ချောင်း၊ နှာခေါင်းပေါက်၊ လေပြွန် သို့မဟုတ် ရင်ကျပ်ရောဂါများကဲ့သို့ အသက်ရှူလမ်းကြောင်းမှတစ်ဆင့် ခန္ဓာကိုယ်အတွင်းသို့ ဝင်ရောက်လာသော ရောဂါပိုးများကြောင့် ဖြစ်ပွားရခြင်းဖြစ်ပြီး ကူးစက်တတ်သော အသက်ရှုလမ်းကြောင်းဆိုင်ရာ ရောဂါများ ဆက်တိုက်ဖြစ်ပွားစေသည်။ အဖြစ်များသော အသက်ရှူလမ်းကြောင်းဆိုင်ရာ ကူးစက်ရောဂါများ (ဥပမာ တုပ်ကွေး) နှင့် ပေါ်ပေါက်လာသော အသက်ရှူလမ်းကြောင်းဆိုင်ရာ ကူးစက်ရောဂါများ (ဥပမာ COVID-19၊ SARS၊ MERS စသည်တို့) သည် အဓိကအားဖြင့် အသက်ရှူလမ်းကြောင်းဆိုင်ရာ အမှုန်အမွှားများနှင့် ထိတွေ့ခြင်းမှ ကူးစက်တတ်ပြီး aerosol ကူးစက်နိုင်ခြေလည်း ရှိပါသည်။ ၎င်းတို့သည် ရှုပ်ထွေးသောကူးစက်မှုလမ်းကြောင်းများ၊ ကျယ်ပြန့်သောကူးစက်မှုအကွာအဝေးနှင့် လူဦးရေများကြားတွင် အလုံးစုံခံစားနိုင်မှုတို့ကြောင့် ၎င်းတို့အား ရောဂါဖြစ်ပွားမှုနှင့် ကပ်ရောဂါများကျရောက်နိုင်ခြေရှိပြီး ထိန်းချုပ်ရန်ခက်ခဲစေသည်။

1.2 အသက်ရှူလမ်းကြောင်းဆိုင်ရာ ကူးစက်ရောဂါများ ကူးစက်မှုတွင် လေ၏ အခန်းကဏ္ဍလေနှင့် လေထုထဲတွင် လေထုထဲရှိ အမှုန်အမွှားများနှင့် အမှုန်အမွှားများသည် အသက်ရှုလမ်းကြောင်းဆိုင်ရာ ကူးစက်ရောဂါများ ကူးစက်ခြင်းအတွက် အရေးကြီးသော မီဒီယာဖြစ်သည်။ အသက်ရှူလမ်းကြောင်းဆိုင်ရာ ကူးစက်ရောဂါများ ကူးစက်နိုင်ခြေသည် လူနာ၏ အသက်ရှုလမ်းကြောင်းဆိုင်ရာ လေဝင်လေထွက်ပမာဏ၊ လူနာမှ ရှူထုတ်သည့် ရောဂါပိုးများ ပမာဏ၊ အစက်များ အရွယ်အစား၊ လူနာအရေအတွက်၊ လေဝင်လေထွက် ပမာဏနှင့် လေဝင်လေထွက်နှုန်း စသည်တို့နှင့် သက်ဆိုင်ပါသည်။ အခန်း၊ ထိတွေ့ချိန်၊ ထိတွေ့သူနှင့် လူနာကြားအကွာအဝေးနှင့် သက်ဆိုင်ရာဝန်ထမ်းများတွင် မျက်နှာဖုံးအကာအကွယ်ရှိမရှိ၊ လေဝင်လေထွက်အားကောင်းစေခြင်းဖြင့် လူနာက ရှူထုတ်လိုက်သော အမှုန်အမွှားများကို ပျော့ပျောင်းစေကာ အိမ်တွင်းလေထုညစ်ညမ်းမှုကို ဖယ်ရှားနိုင်ကာ ရောဂါပိုးများပါဝင်မှုကို လျှော့ချနိုင်ကာ အသက်ရှူလမ်းကြောင်းဆိုင်ရာ ကူးစက်ရောဂါများ ကူးစက်နိုင်ခြေကို လျှော့ချပေးနိုင်သည်။

အသက်ရှူလမ်းကြောင်းဆိုင်ရာ ကူးစက်ရောဂါရှိသော လူနာများ၏ နေထိုင်ရာနေရာတစ်ဝိုက်ရှိ လေထုသည်လည်း ညစ်ညမ်းစေပြီး ကူးစက်မှုအန္တရာယ်ကို တိုးမြင့်စေကာ သတိထားတန်ဖိုးထားရန် လိုအပ်ပါသည်။ ရောဂါပိုးများ ပါဝင်သော အဏုဇီဝ aerosols များသည် လေထဲတွင် ဆိုင်းငံ့ထားနိုင်ပြီး အသက်ရှူလမ်းကြောင်းမှတစ်ဆင့် တိုက်ရိုက် ရှူရှိုက်မိပါက ရောဂါပိုးများ ကူးစက်နိုင်သည်။

1.3 အသက်ရှူလမ်းကြောင်းဆိုင်ရာ ကူးစက်ရောဂါများ ကာကွယ်ထိန်းချုပ်ရေး အတွက် လိုအပ်ချက်များလေကို ပိုးသတ်ခြင်းသည် အသက်ရှူလမ်းကြောင်းဆိုင်ရာ ကူးစက်ရောဂါများကို ဖြတ်တောက်ရန် အရေးကြီးသော နည်းလမ်းဖြစ်ပြီး အသက်ရှူလမ်းကြောင်းဆိုင်ရာ ကူးစက်ရောဂါများ ပျံ့နှံ့မှုကို ထိန်းချုပ်ရာတွင် အဓိက ချိတ်ဆက်မှုတစ်ခုဖြစ်သည်။ ဆေးဘက်ဆိုင်ရာလှုပ်ရှားမှုများအတွင်း သိပ္ပံနည်းကျနှင့် သင့်လျော်သော လေသန့်စင်မှုနည်းလမ်းများကို အသုံးပြုခြင်းသည် ဆေးရုံတွင် ကူးစက်ရောဂါဖြစ်ပွားမှုနှင့် အမျိုးမျိုးသော အသက်ရှူလမ်းကြောင်းဆိုင်ရာ ကူးစက်ရောဂါများ ကူးစက်ခြင်းတို့ကို ထိရောက်စွာ ထိန်းချုပ်နိုင်သည်။

အသက်ရှူလမ်းကြောင်းဆိုင်ရာ ကူးစက်ရောဂါများကို ကာကွယ်ထိန်းချုပ်ရန်အတွက် ဘုံလေကိုပိုးသတ်ခြင်းနည်းလမ်း 2 ခုအမျိုးသားလမ်းညွှန်ချက်များ၏လိုအပ်ချက်များနှင့်ပြည်တွင်းနှင့်ပြည်ပစာပေသုတေသနရလဒ်များနှင့်ပေါင်းစပ်ထားသော၊ ဤဆောင်းပါးသည်အသုံးပြုမှုအတိုင်းအတာ၊ အသုံးပြုမှုနည်းလမ်းများနှင့်အကျိုးသက်ရောက်မှုများအပါအဝင်အသက်ရှူလမ်းကြောင်းဆိုင်ရာကူးစက်ရောဂါများကိုကာကွယ်ထိန်းချုပ်ရန်အတွက်အတိုချုပ်ဖော်ပြသည် ရုပ်ပိုင်းဆိုင်ရာနှင့် ဓာတုပိုးသတ်ဆေး။ ဆေးဘက်ဆိုင်ရာအဖွဲ့အစည်းများနှင့် ဆက်စပ်နယ်မြေများကို ပကတိအခြေအနေများနှင့် ပတ်ဝန်းကျင်အခြေအနေများအလိုက် ရွေးချယ်နိုင်သည်။

2.1 ရုပ်ပိုင်းဆိုင်ရာပိုးသတ်ခြင်း။ လေဝင်လေထွက်သဘာဝလေဝင်လေထွက်နှင့် စက်ပိုင်းဆိုင်ရာလေဝင်လေထွက်တို့ ပါဝင်သည်။ သဘာဝလေဝင်လေထွက်ဆိုသည်မှာ အပူဖိအား သို့မဟုတ် လေဖိအားကြောင့် ဖြစ်ပေါ်လာသော အတွင်းပိုင်းနှင့် ပြင်ပလေများကြားရှိ သိပ်သည်းဆကွာခြားမှုမှတစ်ဆင့် လေကို ဖလှယ်ခြင်းကို ရည်ညွှန်းသည်။

စက်လေဝင်လေထွက်ပန်ကာများနှင့် အိတ်ဇောပန်ကာများမှ ထုတ်ပေးသော ပါဝါကို အသုံးပြု၍ လေဝင်လေထွက် ကိရိယာများ တပ်ဆင်ခြင်းဖြင့် လေ၏ ရွေ့လျားမှုကို ရည်ညွှန်းသည်။ သဘာဝလေဝင်လေထွက်နှင့် နှိုင်းယှဉ်ပါက စက်ပိုင်းဆိုင်ရာ လေဝင်လေထွက်သည် ရာသီများ၊ ပြင်ပလေတိုက်နှုန်းနှင့် အပူချိန်တို့ကဲ့သို့ ပတ်ဝန်းကျင်ဆိုင်ရာအချက်များကြောင့် အလွယ်တကူ ထိခိုက်မှုမရှိသော်လည်း စွမ်းအင်သုံးစွဲမှု၊ ပိုက်လိုင်းဒီဇိုင်း၊ ပန်ကာပါဝါ၊ စက်ပိုင်းဆိုင်ရာ လေဝင်လေထွက်ပစ္စည်းကိရိယာများကို သန့်ရှင်းရေးနှင့် ပိုးသတ်ခြင်းစသည့် အခက်အခဲများရှိပါသည်။

2.2 ဓာတုပိုးသတ်ဆေးဓာတုပိုးသတ်ဆေးဆိုသည်မှာ ရောဂါပိုးမွှားများကို သေစေတတ်သော ဓာတုပိုးသတ်ဆေးများကို အသုံးပြု၍ ရောဂါပိုးမွှားများကို သတ်ရန် လေထဲတွင် ဆိုင်းငံ့ထားရန်နှင့် ကူးစက်ရောဂါများ ပြန့်ပွားမှုကို တားဆီးထိန်းချုပ်ရန် ရည်ရွယ်ချက်ဖြင့် လေထဲတွင် ဆိုင်းငံ့ထားသည့် ကိရိယာများကို အသုံးပြုခြင်း ဖြစ်သည်။ အသက်ရှူလမ်းကြောင်းဆိုင်ရာ ကူးစက်ရောဂါများကို ဆန့်ကျင်လေ့ရှိသော ဓာတုပိုးသတ်ဆေးများတွင် ပါရာစီတစ်အက်ဆစ်၊ ကလိုရင်းဒိုင်အောက်ဆိုဒ်၊ ဟိုက်ဒရိုဂျင်ပါအောက်ဆိုဒ်၊ အိုဇုန်းစသည်တို့ ပါဝင်ပါသည်။ ဓာတုပိုးသတ်ဆေးများသည် ယေဘူယျအားဖြင့် ယားယံခြင်းနှင့် သံချေးတက်ခြင်းတို့ကြောင့် ၎င်းတို့သည် လူမနေသောအခန်းများတွင် လေပိုးသတ်ရန်အတွက် သင့်လျော်ပြီး လူနာပြီးနောက် terminal ပိုးသတ်ရန်အတွက် မကြာခဏ အသုံးပြုလေ့ရှိပါသည်။ ဆေးဘက်ဆိုင်ရာဌာနများတွင် စွန့်ထုတ်ခြင်း။ ဆေးရုံလေထုသန့်စင်မှု စီမံခန့်ခွဲမှု သတ်မှတ်ချက်တွင် ဓာတုပိုးသတ်ဆေးများဖြင့် လေကို သန့်စင်ရန်အတွက် အလွန်နိမ့်သော ထုထည်ဖြန်းနည်းနှင့် ဓာတုပိုးသတ်ဆေးများကို အသုံးပြုရန် အကြံပြုထားသည်။

2.3 လေကို ပိုးသတ်သည့် ကိရိယာများလူများရှိနေကာ ဆေးဘက်ဆိုင်ရာအဖွဲ့အစည်းများတွင် ပိုမိုအသုံးပြုလာသောအခါ အိမ်တွင်းလေသန့်ဆေးရည်အတွက် လေပိုးသတ်ကိရိယာများကို အသုံးပြုနိုင်ပါသည်။ လေသန့်စင်စက်များ၏ အခြေခံနိယာမမှာ လေထဲတွင်ရှိသော ရောဂါပိုးမွှားများကို ထိရောက်စွာ သတ်ပေးပြီး ဖုန်မှုန့်အမှုန်အမွှားများကို စစ်ထုတ်ရန် ၎င်းတို့တွင်ရှိသော ဖယ်ထုတ်သည့်အချက်များကို အသုံးပြုရန်ဖြစ်သည်။

3 အနှစ်ချုပ်လေထဲတွင် ပိုးသတ်ခြင်း သည် အသက်ရှူလမ်းကြောင်းဆိုင်ရာ ကူးစက်ရောဂါများ ပျံ့နှံ့မှုကို ထိရောက်စွာ တားဆီးထိန်းချုပ်နိုင်ပြီး ကူးစက်ရောဂါများကို ရှောင်ရှားနိုင်သည်။ အသက်ရှုလမ်းကြောင်းဆိုင်ရာ ကူးစက်ရောဂါများအဖြစ်များနေချိန်တွင် အိမ်တွင်းလေဝင်လေထွက်ကို ကောင်းမွန်စွာထားရှိသင့်ပြီး ဗဟိုချုပ်ကိုင်ထားသော လေအေးပေးစက်များကို မှန်ကန်စွာအသုံးပြုသင့်သည်။ လူများထံတွင် သဘာဝလေဝင်လေထွက်၊ စက်လေဝင်လေထွက် သို့မဟုတ် လေသန့်ဆေးစက်များအသုံးပြုခြင်းကို ပကတိအခြေအနေများနှင့်အညီ လုပ်ဆောင်နိုင်သည်။ လူမရှိလျှင် ခရမ်းလွန်ရောင်ခြည် ပိုးသတ်ဆေးကို အသုံးပြုနိုင်ပြီး၊ သို့မဟုတ် သင့်လျော်သော ပါရာစီတစ်အက်ဆစ်၊ ကလိုရင်းဒိုင်အောက်ဆိုဒ်၊ ဟိုက်ဒရိုဂျင်ပါအောက်ဆိုဒ်နှင့် အခြားဓာတုပိုးသတ်ဆေးများကို ရွေးချယ်နိုင်ပြီး လေထဲတွင် ပိုးသတ်ခြင်းကို အလွန်နည်းသော ပမာဏဖြန်းသည့်နည်းလမ်းကို အသုံးပြု၍ သို့မဟုတ်၊ မီးခိုးငွေ့နည်းလမ်း။